Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
inadkar — ə. və f. inadcıl, tərs … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dağal — I (Ordubad) gözə düşən çöp. – Gözümə dağal düşüb II (Ağdaş, Borçalı, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Sabirabad, Salyan, Tovuz) 1. oyunun gedişində ümumi qaydanı pozan, cığal (Kürdəmir, Salyan) 2. davakar (Borçalı, Qazax). – Dağal… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dəbbə — I (Ağdam, Borçalı, Qazax, Yevlax) lovğa. – Dəbbə adam papağını dik qo:r (Borçalı); – O, dəbbə adamdı (Yevlax); – Başqasın bə:nmiyənə dəbbə adam de:rix’ (Ağdam) II (Füzuli, Qazax) sözündən qaçan, şərti pozan. – Əli dəbbədi, onnan söydamız tutmaz… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
doqqar — (Gədəbəy) inadkar. – Nə doqqar adamdı Qulu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
düb — (Naxçıvan) 1. tərs, inadkar. – Ay qərdaş, bizim bı qonşu çox düb adamdi 2. qanmaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həndir-hamar — I (Kürdəmir, Salyan) çala çuxur. – Yollar həndir hamardı, maşınnar çətin işdi:r (Kürdəmir) II (Salyan) inadkar, tərs, sözə baxmayan. – Həndir hamar adamnan dolammağ uzun işdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kec — (Salyan) tərs, inadkar ◊ Keç düşmeg (Bakı) – ləcləşmək, düşmən kəsilmək. – Heç nedən kec tüşdi məniynən … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
koti — (Salyan) kobud, inadkar, tərs. – Səyyad koti adamdı, onı başa salmağ çətindi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qacar — I (Bərdə) bax qajir. – Qacar uçub gəldi II (Qax, Zaqatala) tərs, inadkar. – Əşi, sen nə yaman qacar adamiymişsən?! (Qax) III (Zaqatala) özül. – Həsən büyün öyün qacarını qoyuf, hora gedirəm Qac gəlmeg (Bakı) – düşmən olmaq, zidd olmaq. – Bir… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
nuzul — I (Cəbrayıl, Ordubad, Zəngilan) tənbəl. – Həsən çox nuzuldu (Ordubad) II (Ordubad) inadkar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
